Het verhaal achter X-appeal

Mijn blog was in eerste instantie bedoeld om mijn afslankproces met familie en vrienden te delen. Met de intentie om mensen in mijn omgeving in te lichten dat er een grote verandering aan zat te komen. Ik wilde niet tijdens of na mijn transformatie continu de vraag van mensen krijgen: Eujs! Wat is er met jou gebeurd? Of hoe heb je dat voor elkaar gekregen? Daarnaast ken ik mijzelf en wist ik dat wanneer ik mijn ervaringen niet zou opschrijven ik de helft van mijn avonturen zou vergeten. Had ik even gelijk! Want man o man.. wat kan er veel veranderen in een korte tijd.

Waar ik het meest blij mee ben, is dat ik met mijn idee om een blog te beginnen, (onbedoeld) zoveel mensen heb weten te bereiken. Voordat ik het wist zat ik over de duizenden volgers. Dagelijks zijn er mensen die mij een bericht sturen met een vraag of compliment. Ik zie dat ik mensen motiveer en inspireer. Hier ben ik ontzettend dankbaar voor. Daarom heb ik er met alle liefde nu mijn werk van gemaakt.

Hoe het begon..

Met de start van mijn blog in mei 2017, merkte ik door het delen van mijn ervaringen, dat er veel mensen waren met verschillende soorten vragen. Om tijd te besparen schreef ik in januari 2018 een Q&A (Questions & Answers) blog waar de meest gestelde vragen in werden beantwoord. Hier verwees ik iedereen sindsdien naar toe. Ik stopte tijdelijk met het schrijven van blogs en ging ”offline”. Dit voelde onpersoonlijk en niet goed. Ik begon het snel te missen om mensen te helpen. Mede door dit gevoel besloot ik het anders aan te gaan pakken. Ik ging niet alleen weer online, maar heb er nu mijn werk van gemaakt. Het geeft mij zoveel energie wanneer mensen zeggen dat ze zelfverzekerder worden door mijn hulp. Wanneer ik mensen zie stralen van zelfvertrouwen word ik zelf gelukkig.

Ik weet als ervaringsdeskundige hoe je lekkerder in je vel zit met zelfvertrouwen en op welke manier je dit voor elkaar krijgt. Sexappeal speelt hierin een belangrijke rol. Dit vergroot het zelfvertrouwen enorm. Hoe je deze aantrekkingskracht en houdingen dagelijks toepast, laat ik je zien door met jou in je eigen omgeving te werken.

Mijn transformatie is je vast niet onopgemerkt gebleven, maar wat is mijn verhaal vooraf? Lees onder deze foto in het verhaal: ‘mijn nieuw begin’ wanneer ik mijn breekpunt bereikte en waarom ik besloot voorgoed te veranderen.

Antwerpen februari 2016. 

Het is de verjaardag van mijn zusje. Ik herinner mij deze dag nog als de dag van gisteren, want dit was namelijk de dag waarop ik mijn breekpunt bereikte.

Daar zat ik dan met een chagrijnig hoofd te wachten tot mijn zusje arriveerde. Het was de bedoeling dat we met heel de familie gezellig haar verjaardag gingen vieren, maar ik kon niet gezellig doen. Ik was boos, omdat ik pijn had en ik was verdrietig, omdat ik alweer last had van één van de ongemakken van te dik zijn. Mijn familie was ergens op een terras gaan zitten zonder te kijken of ik daar wel in die stoelen zou passen. Ik ging er toendertijd nog vanuit, dat na al die jaren te hebben gezeurd over veel te kleine stoelen bij bijna alle horeca gelegenheden, ze hier ondertussen wel rekening mee zou houden. Wat natuurlijk verkeerd was om te denken, het was namelijk mijn probleem. Zo ongelukkig was ik dus. Ik legde de oorzaak van mijn verdrietig gevoel liever bij de ander neer, dan dat ik er zelf wat aan deed.

Toen mijn moeder zag dat ik chagrijnig keek en zij doorhad waarom, barstte ik op een vol terras in tranen uit. Met alle goede bedoelingen stond mijn moeder op, om (zo attent dat zij is) voor mij een stoel te gaan halen zonder leuningen. Waardoor (voor mijn gevoel) iedereen die op het terras zat naar mij keek. Daar zat ik. Een huilend dik meisje die een andere stoel kreeg. Ik kon wel door de grond zakken van schaamte. Maar lieve mama.. wat ben ik blij dat jij die andere stoel voor mij ging pakken! Door dit moment zo te hebben beleefd, realiseerde ik mij dat door mijn probleem een leuke gezamenlijke gelegenheid (bijna) was verpest.

Achteraf zag ik pas in hoe erg ik vroeger met mijzelf worstelde. Dat ik mijzelf verstopte achter een masker. Als ik maar hard genoeg lachte, zag niemand hoe ongelukkig ik was. Uiteraard had ik ook oprecht mijn gelukkige en blije momenten. Zelfvertrouwen (in wie ik ben als persoon) heb ik altijd gehad en heeft mij in moeilijke tijden doen overleven.

Gelukkig had ik fijne sociale contacten met mijn familie en vrienden. Ik had andere zaken goed op orde zoals: een goed betaalde baan en een waanzinnig huis. Door te denken aan wat wel goed was, had ik zo mijn leven voor een lange periode geaccepteerd en hierbij ook die ongemakken.

Tot ik inzag dat ik mij niet langer rot wilde voelen. Ik ging visualiseren hoeveel leuker het leven zou zijn wanneer ik van die ongemakken af was. Dit op het gebied van gezondheid, vitaliteit en mijzelf. Ik stelde mij voor wat een verademing het zou zijn als ik gewoon normaal op een terras kon zitten of dat ik niet buiten adem zou zijn na trap lopen, of dat ik in winkels kleren paste die ik leuk vond. Ik zag mijn doel voor ogen en ik liet dat beeld niet meer los.

Wat mij ook geholpen heeft, is dat de mensen waar ik dagelijkse mee te maken had door mijn masker heen konden prikken. Mijn teamcoach op mijn werk sprak haar zorgen over mij naar mij uit. Doordat ik gezien werd, durfde ik haar alles in vertrouwen te vertellen. Zij zag aan mij dat ik hier heel graag uit wilde komen en dat ik hulp nodig had. Ze verwees mij door naar de bedrijfsarts. Uit de gesprekken met de bedrijfsarts kwam naar voren dat praten met een psycholoog slim zou zijn. In het begin zag ik hier erg tegenop. Maar ik was bang om mijn baan te verliezen, dus ging ik toch.

Als ik toen de keuze had gehad voor een coach (experts/ervaringsdeskundige), had ik zeker daar voor gekozen. Die stap was voor mijn gevoel dan kleiner en gemakkelijker geweest. Ik had diepgaande gesprekken niet nodig. Dacht ik. Ik wilde namelijk gewoon veranderen en mijzelf ontwikkelen door actie te ondernemen. Maar eigenlijk was ik bang wat anderen van mij zouden denken, als ik zou zeggen dat ik bij een psycholoog liep.

Het praten met een psycholoog heeft mij vooral geholpen dingen uit het verleden te accepteren en los te laten. Het heeft mij geleerd nieuwe patronen aan te nemen. Ik ging inzien wat ik diep van binnen al wist. Dat is dat ik het waard ben om gelukkig te zijn en dat ik die regie zelf in handen heb. Ik had door hoe ik deze gedachten kon vasthouden en hoe dit toe te passen in mijn leven. Ik begon met het creëren mijn eigen geluk door aan mijn gezondheid, uiterlijk en persoonlijke ontwikkeling te werken.

In diezelfde periode had ik een voorbeeld aan mijn tante Patricia. Ik zag van dichtbij hoe bij haar een maagverkleining goed en zonder verdere complicaties was verlopen. Ze was binnen een jaar 50 kg afgevallen en zat heerlijk in haar vel. Tegen die tijd ging mijn familie met mij in gesprek of zo’n operatie voor mij niet ook een goede stap zou zijn. Na die ‘’interventie’’ besloot ik over mijn angst heen te stappen en uit te zoeken of ik voor een maagverkleining in aanmerking kwam. Ik ging naar de huisarts. Hier werd gekeken of ik voldeed aan de eisen van de zorgverzekeraars. De huisarts verwees mij gelijk door naar het obesitaskliniek bij het ziekenhuis.

Daar begon mijn avontuur! Door gesprekken met mijn tante, familie, vrienden en met de diëtiste, kwam het besef dat er meer bij kwam kijken dan alleen een fysieke operatie. Ik moest ook écht iets veranderen aan mijn levensstijl. De motivatie was er en die is er tot op de dag vandaag nog steeds. Ik zal nooit meer zo zijn en mij zo voelen zoals toen .

Door de transformatie die ik heb meegemaakt, (lees hierover alles terug in mijn blogs) is mijn zelfvertrouwen gegroeid. Nu ben ik op álle vlakken zelfverzekerd. Ik ervaar nu hoe belangrijk het is om zelfvertrouwen en sexappeal (uitstraling & aantrekkingskracht) te hebben om gelukkig te zijn. Ik ben nu een expert hierin en weet hoe je dit toepast in je leven. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik dit heb meegemaakt en ik ben vastberaden om deze kennis met iedereen te delen.

Liefs,

Pamela

Instagram